Przyjaciółki...

Przyjaciółki...


Otwierasz plik ze zdjęciami. Rok 2013. To był taki fajny czas. Przerzucasz fotki. Wszędzie jesteś uśmiechnięta, a wraz z tobą one: Marta, Paulina, Aneta, Anka i Ewelina. Wszystkie roześmiane, w głupich pozach, takie… szczęśliwe. Razem na wakacjach nad morzem. Już zapomniałaś że Paulina potrafiła robić tak śmiesznego zeza. Na kolejnym zdjęciu jesteś razem z Aneta, tak pamiętasz ten moment. Próbowałyście wtedy rozpalić ognisko, oczywiście nic z tego nie wyszło, ale i tak było zabawnie. Kolejny folder i kolejny rok. Na zdjęciach nie ma już Marty. No tak poznała wtedy Adama. Ale i tak miło wspominasz wypad w góry z resztą dziewczyn. Te dumne miny że dotarłyście na szczyt. Spanie w różnych schroniskach na szlaku. Dzielenie się plastrami na odciski… 
Wzdychasz ciężko. 
Kolejny folder i kolejny rok. Wtedy odpadła Anka. Słyszałaś że wyszła za mąż. Cieszysz się jej szczęściem. Naprawde cieszysz. Przeglądając zdjęcia z tamtego roku nachodzą cię wspomnienia jak to Aneta pokłuciła się z tobą o jakąś pierdołę. Co to było? Nie pamiętasz, ale lekko uśmiechasz się na myśl jak to Ewelina i Paulina biegały między wami by "przekazać" tej drugiej że jest małpą czy jedzą. Awantura trwała mniej niż 24 godziny i skończyła się gigantyczna libacja ku pogodzeniu. 
Im dalej przeglądasz zdjęcia tym bardziej dociera do ciebie że z każdym rokiem grupa się wykruszała. Po Ance odpadła Paulina a rok później Aneta. Zostałaś tylko ty i Ewelina. Reszta oddalała się powoli. Jak to one mówiły - Dorosłość. To nic że znałyście się od przedszkola. Mimo przysięg że zawsze będziecie się trzymać razem - rozdzielił was czas. Czas, ten okropny starzec, który odpowiada za tą tak zwana dorosłość, związki, prace. Może gdyby się się nie pojawił nadal były byście blisko. 
Na ostatnich zdjęciach jesteś już tylko ty i Ewelina. Już nie uśmiechnięte. Ciche, spokojnie jakby… zgaszone. Ewelina… Jej też już nie ma. Jutro ostatecznie się pożegnacie. Gasłyście razem. Znów wracasz do wcześniejszych zdjęć. Kiedy się to zaczęło? Kiedy przestało być normalne? Czemu dopiero w ostatnim roku zaczęłyście o tym rozmawiać? Wiesz kiedy ty. Ale kiedy ona? Dlaczego? Przecież zawsze była najidealniejsza ze wszystkich. Aż dziwne było że to "kulka" pierwsza znalazła swą druga połowę. Ewelina była zawsze taka miła, wdzięczna, pomocna. Skupiasz się na niej na zdjęciach. Uśmiechnięta, uśmiechnięta, uśmiechnięta na każdej fotce. Ale w tym uśmiechu, po dokładnym przyjrzeniu się, brakuje życia. Szeroki, piękny ale jakby pusty. Nie że nie szczery. Szczery, ale pusty. Jakby obcy. 
Jutro… 
Nie powiesz dziewczynom. Niech pamiętają ją taką jak zawsze myślałyście że była. Prawdy też im nie powiesz. Lepiej nie. Była chora. To im wystarczy. Niech pamiętają to co w niej najlepsze. 
Zamykasz wszystkie pliki i odchodzisz od komputera. Szeroko otwarte okno skupia twój wzrok. 13 piętro. Jutro pogrzeb Eweliny. Jesteś jej to winna. Pojutrze… ty też odpoczniesz. Pojutrze… Znów będziecie razem jak przystało na najlepsze przyjaciółki… 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

03.08.2023

 Tak, długo nie pisałam. Czy przepraszam? Nie, raczej nie, bo pisze to dla siebie a nie innych.  To były ciężkie dni. Napady paniki na myśl o jedzeniu z jednoczesnym przymusem zwiększenia kalorii. Dobijam obecnie dziennie do 900-1000. Gdzie 1000 nie przekraczam. Włosy leciały mi już według mnie na potęgę, zawroty głowy zaowocowały kilkoma siniakami.  Były to naprawdę cudowne dni (ironia).  Codziennie praktycznie robiłam koło 8km. Do tego 200 brzuszków i przysiady. Mimo to zaparcia mnie dobijały. Od kilku dni staram się jeść błonnik dodany do jogurtu. Był dzień że mimo to znów wzięłam wielką dawkę xenny aby choć raz porządnie się... No wiadomo.  Waga Wacha mi się w okolicach 61.5-62.5. Wciąż dużo jednak muszę chyba się przy niej kapkę zatrzymać. Wiem że mogłabym się zebrać w sobie i dalej chudnąć i że tak powinnam zrobić, ale boje się. Boje się efektu jojo który jest bardziej prawdopodobny jeśli za szybko schudnę. Staram się myśleć że wolniej znaczy lepiej. Tak d...
Czytaj więcej

19.072003

 Wczoraj zjadłam 321kcal (kurczak kiełki i banan) oraz zrobiłam 8km.  Dziś zjadłam 387kcal.  Byliśmy z facetem u znajomych i padło hasło Mac. No i panika uderzyła pełna moca. Ale jakoś wybrnełam. Zjadłam tylko 5 nuggetsów. Jak dla mnie najmniejsze zło. Tak wiem że mogłam zjeść sałatkę, jednak aby oszczędzić komentarzy wybrałam to. Pakowane są po 6 ale udało mi się jeden wcisnąć facetowi jako "spróbuj bo to te nowe spicy". Do tego doszło kilka prazynek krewetkowych i sos czosnkowy. Wiem że nie jest to najwyższych lotów jedzenie, ale wolę tak i mieć mniej gadanie niż się męczyć. Oczywiście rutynka ćwiczeń i 6.5km.  Ujdzie ten dzień.
Czytaj więcej

20.07.2023

 Dziś zjedzone: 2 rolki sushi bez ryżu (warzywa i łosoś) - 220 kcal (dużo wiem) Galaretka konjac winogronowa - 5 kcal  Pierś z indyka z kiełkami , ogórkiem i papryka faszerowana w picie -330 kcal Razem: 555kcal Dziś zrozumiałam skąd to zmęczenie. Przez 3 miesiące straciłam bardzo dużo wagi. Ponad 20kg. Od 2 tygodni plamie. Niby nic strasznego i przechodziłam to już kilka razy. Ale dotarło do mnie dziś skąd to zmęczenie. Jednocześnie jestem dumna z tego jak szybko tracę wagę, ale i zaczynam widzieć te gorsze konsekwencje. Plamienie, siniaki robią się praktycznie znikąd, wszystko mnie boli. Dziś miałam problem zrobić serie przysiadów. Staram się trzymać tych momentów gdy łapie mnie energia... ale to nie jest proste.  Staram się też pilnować by nie stawać na wadze co posiłek czy za każdym razem jak ja widzę, bo każde najmniejsze wąchanie wagi w górę (nawet gdy dużo wypije) staje się dla mnie psychiczną katorga. Ważę się tylko w poniedziałki, nawet jak mnie skusi i stanę na w...
Czytaj więcej